Θα σου διηγηθώ μια ιστορία, για πρώτη φορά, μα θα \'ναι σαν να την έχεις ζήσει ξανά, σαν από χρόνια κάποιοι άλλοι να είχαν υφάνει το μαγνάδι της αλήθειας. Ήταν νύχτα καλοκαιριού και το ολόγιομο φεγγάρι πήρε ένα χρώμα κατακόκκινο σαν το αίμα κι όλος ο ουρανός μάτωσε, κι όλοι τότε τρόμαξαν, γιατί τέτοιο φεγγάρι πριν από τη χάση του είναι κακό σημάδι... Κι εσύ, που πίστευες στα παραμύθια, αθώα χαμογελούσες, αλλά το παρελθόν σε σίμωνε ανύποπτα και σημάδευε τις πληγές σου, ενώ εσύ βυθιζόσουν σ\' ένα χρυσοκόκκινο ποτάμι. Ίδιο χρυσοκόκκινο σαν το δαχτυλίδι αυτό που φοράς τώρα, κειμήλιο από μια αγάπη θυέστεια, οδυνηρή. Παράξενο τώρα που εσύ πρέπει να γράψεις το τέλος αυτής της ιστορίας... Είσαι γυναίκα όμως και, σαν γυναίκα, μόνο εσύ μπορείς να προκαλέσεις το χρόνο· μόνο εσύ θα γεννήσεις έρωτα. Είσαι γη και, σαν γη, μόνο εσύ σπέρνεις φλογερά λουλούδια· μόνο εσύ γιορτάζεις με τη βροχή, κι όπως θα χορεύεις στης ζωής τους κύκλους, σιωπηλά, θα γίνεις όνειρο, καημός, τραγούδι εσύ για μένα.
Σημείωση: Εδώ συζητάμε γενικά για το βιβλίο, δεν είναι ο χώρος τής βαθμολόγησης ή της κριτικής μας για το βιβλίο.
Η σύνδεση με το λογαριασμό σας στο Facebook είναι ασφαλής. Θα σας ζητηθεί να εξουσιοδοτήσετε το Bookia. Η εξουσιοδότηση που θα δώσετε στο Bookia θα χρησιμοποιηθεί μόνον για την παροχή των υπηρεσιών προσωπικά σε εσάς και πάντα με τη δική σας άδεια.